December 18, 2014

Постот за Black Mirror: White Christmas

Еве ми ја шансата конечно да промуабетам за Black Mirror тука. Повеќе пати ја спомнував во други постови, ја фалев како добра, некои епизоди ги гледав по неколку пати и никогаш не седнав да напишам. Специјалната божиќна епизода со наслов "White Christmas" е доволен повод сега. Black Mirror е британска серија на Чарли Брукер која се занимава со ...помрачното влијание на технологијата врз нашите животи. Приказните се базирани на хипотетички технолошки изуми кои во блиска или далечна иднина би ни го подобриле секојдневното функционирање. Меѓутоа, речиси секогаш завршуваат со ситуација во која истото тоа пука назад и го прави баш обратното. Исходот е многу полош од присилно подарен албум од ирски рок бенд за кој ти треба упатство или апликација да го тргнеш од твојот мобилен уред. 


Замисли си свет во кој можеш да снимаш сè што гледаш преку механички имплант и после да го пушташ како филм на телевизор. Свет во кој може да се рекреира карактерот на починатиот близок како софтвер и хардвер, врз база на неговата онлајн активности и социјални мрежи. Black Mirror, низ две сезони со по три епизоди, се занимава баш со последиците на овие ужасно глупаво објаснети примери. Секоја епизода е засебна и се случува во различен свет, меѓутоа тематика е таа. Форматот и амбиентот го споредуваат со The Twilight Zone, така што, ете. 

"White Christmas" е вонредната епизода што не ја очекував, но ми даде надеж дека можеби во блиска иднина ќе има и трета сезона. Расположен сум за нови епизоди, барем додека се прават вака внимателно. "White Christmas" е поеднакво генијална како и остатокот од Black Mirror. Не е стандардната "божиќна епизода" која ќе се обиде да те научи дека семејството е набитниот подарок, нема Џон Хем со Дедо Мраз капа. Единственото "божиќно" е само периодот во кој се одвива оваа тензична темна драма, раскажана низ три кратки ситуации.

Без спојлери, "White Christmas" е стандардна Black Mirror епизода. Ќе те остави потресен и збунет, благо издепримиран и ќе ти овозможи долги "замисли стварно вакa, еј?" муабети со луѓето околку тебе што ја гледале. Крајот и неколкуте неочекувани пресврти, испаднаа појезиви од некои епизоди што ги сметав за врвот на серијата. Криминал би било ако почнам да навлегувам во детали. Ама, ајде, замисли колку би било добро (или лошо, или лошо!) да можеш да блокираш некој во вистински живот како што можеш на интернет?

Патем, насловот на серијата доаѓа од она како изгледа изгасен екран на телевизор, монитор или смартфон. Ова, покрај тоа што е закон, закон детал, го пишувам тука колку да пополнам место зошто ништо не можам да кажам за серијата без спојлери. Сликата горе од Џон Хем некако е глупо позиционирана во однос на текстов, нема линкови и не ми се свиѓа вака без еден параграф плус. Постов ќе го завршам тука пред да почне да ме прогонува песната од крајот на епизодата и додека не сум заспал на тастатура.

No comments: