50 нијанси храбар пост

Го гледав 50 Shades of Grey минатиов викенд. Деновиве собирав храброст и креативни инвективи за да можам некако да го пренесам искуството. Со резервирани карти за Jupiter Ascending, одлуката падна на еден метар од касата со стариот добар "ај за заебанција" изговор. Истиот оној изговор со кој кажуваш "да" на анални перли. Со последните достапни карти, ги добивме најлошите можни места за седење, ама за среќа (нивна!) некој веќе се предомислил за филмот, така што по неколку шетања низ салата, конечно се најде агол кој нема да ти обезбеди итна акупунктура на вратот отпосле.

Филмот побезболно се доживува со врзани очи, затнати уши и дијазепам

За филмот и книгата, освен масовната хистерија на една огромна група слободоумни девојчиња, жени и тетки, не знаев ништо. Можеше да испадне и хомоеротски филм со вампири. Знаев дека книгата е лоша. Со критики за тоа како е најлошото нешто некогаш напишано и објавено. Затоа и очекував уште полоша адаптација. Меѓутоа, ништо, ништо не можеше да ме спреми за тоа што го доживеав. Првото нешто што те боцка во стомак е глумата на главните актери. Не знам како се одвивал кастингот, ама претпоставувам дека се одлучиле за првите пријавени на аудицијата која воопшто не се ни одржала. Не разбрав дали имаше некакви емоции меѓу нив, не разбирав како се случува тоа што случува и дали репликите им биле претходно напишани или ги измислувале самите додека снимала камерата. И, дали камерата снимала сама и врзана на јаже, затоа што кадрите беа тотално неподносливи. Јасно е дека имале само три-четири сетови (кревет, собата со пијаното, црвената зандана и некое станче), ама движењето на камерата ми предизвикуваше дополнителна вртоглавица, како ролеркостерот од останатиот неквалитет да не беше доволен. 

Не е најлошото нешто сум го гледал. Можеби е наjлошото што моите очи го виделе во последно време, а верувај ми, имам видено срања. Точно знам кој како ќе ме ремети за ова до крајот на животот, ама еј, имав храброст. Бев храбар, океј? Чим го читаш ова, значи дека сум добар.